خداینامه محمدجواد مشکور خَداینامه، یا به پارسی میانه: حماسه ایرانی زبان پهلوی
[ خوَداینامگ (Khwadāy-Nāmag)] Error: {{Lang}}: متن دارای نشانهگذاریایتالیک است (راهنما) به معنی «کتاب شاهان») مهمترین اثر تاریخی دورهٔ ساسانی
است که در آن نام پادشاهان دودمانهای ایرانی و رویدادهای دورانهای گوناگون خداینامه محمدجواد مشکور
را آمیخته با افسانه، ضبط کردهبودند. اصل خداینامه به زبان پارسی میانه در دست
نیست. در دوران اسلامی خداینامه با عنوانهایی مانند سیرالملوک یا سیر ملوک الفرس
و جز آن به عربی ترجمه شدهاست. ترجمههای خداینامه به عربی و البته اصل پارسیگ
آن به همراه دیگر کتب تاریخی مورد استفادهٔ نویسندگان و سرایندگان شاهنامهها مانند
شاهنامه فردوسی به پارسی در سده چهارم قرار گرفتهاست. در روزگار کهن،
شاهنامه نام عمومی همهٔ کتابهایی است که در موضوع داستانهای باستانی
نوشته یا سروده میشدند. حماسه ایرانی زبان پهلوی
تدوینکنندگان خداینامه از منابع سریانی هم (مثلاً در باره اسکندر) استفاده کردهاند.
مضمون این کتاب کُهَن تاریخ حماسی ایران، آفرینش جهان و نخستین شهریار تا
یزدگرد سوم ساسانی است و در تهیه و تنظیم آن دبیران شاهی، موبدان و خاندانهای
بزرگ ساسانی نقش داشتهاند. خداینامه محمدجواد مشکور
فروشگاه رهاوی
خداینامک تقریر همهٔ حماسههای ایرانی از زمان گیومرث تا خسرو پرویز، که
در میانه پادشاهی یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی (۶۳۴ تا ۶۴۲)، به وسیلهٔ
دهقان دانشور تألیف شد. تکامل نهایی آن را در شاهنامهٔ فردوسی میتوان یافت
(نیمهٔ اول سدهٔ یازدهم میلادی)؛ اثری به زبان پارسی میانه است. فردوسی از خداینامه محمدجواد مشکور
شاهنامهٔ ابومنصوری استفاده کرد و شاهنامهٔ ابومنصوری که به نثر بود را به نظم
برگرداند و در شاهنامهٔ ابومنصوری که خود را از نژاد اصیل دهقانان میدانست منابع
خدای نامک و دیگر کتب حماسی و تاریخی ایران استفاده شدهاست. ابن مقفع
حماسه ایرانی زبان پهلوی
در سدهٔ ۸ میلادی این خداینامک را به عربی ترجمه کرد و به صورت گستردهای
مورد استفادهٔ تاریخنگاران مسلمان قرار گرفت؛ که هر دو برگردان پارسیگ و عربی
آن از دست رفتهاست. خداینامه محمدجواد مشکور
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.