دانلود کتاب التاج نوشته جاحظ

التاج نوشته جاحظ  ، دربارهٔ طبقه‌های سه‌گانه ندیمان و رامشیان، و رتبه‌هایی که داشته‌اند؛ جشن مهرگان و مطلب‌هایی دربارهٔ استادی و چیرگی برخی هنرمندان

تصنیفات جاحظ بسیار و در آن‌ها، مطالب سودمند و ضروری دربارهٔ مسائل دوران ساسانی، از جمله شعر و سرود و خوانندگی است:^[۱]

ابوعثمان عمرو بن بحر (۱۶۰–۲۵۵ق) مشهور به جاحِظ؛ ادیب معتزلی،حیوان شناس،روانشناس،خوش‌سخن، خوش‌نویس، عضو دارلحکمه از اهالی بصره است.^[۱]

آوازه وی بیشتر به دلیل مهارت او در فنون ادبی است. به گونه ای که او را «پادشاه نثر ادبی» نامیده اند.^{[۲]التاج نوشته جاحظ}  

کتاب ابخلا (خسیس) حاوی حکایتهای فکاهی جالبی است که بعضا در مجلات عربی نشر شده و باعث شده جاخظ در بین عرب امروزی (همانند عبید زاکانی برای ایرانیان )شناخته شده باشد.

التاج نوشته جاحظ 

نوشته‌هایی دربارهٔ گیاهان، جانوران، گیتاشناسی، پزشکی، کیمیا و روان‌شناسی دارد و دیدگاه‌ها و اندیشه‌هایش بیشتر مبتنی بر روش تجربی بوده است. ^[۳]

گفته‌اند که وی سیصد و پنجاه کتاب نوشته که بیشتر آنها در گذر زمان از میان رفته . تنها رسالاتی از وی بجا مانده که سه کتاب البخلاء در مورد اخلاق. کتاب الحیوان در مورد حیوانات. کتاب البیان و التبیین در فن بلاغت در دسترس هستند.^[۴]

التاج نوشته جاحظ 

جاحظ می‍گوید: «ایرانیان سخندان‌ترین مردم (اخطب الناس) هستند.

از میان ایرانیان، پارسیان (اهل فارس) خطیبترین مردم ایران‌اند و شیرین‌زبان‌تر و خوش‌اداتر و بامحبت‌تر و در دوستی‌پایدارتر مردم مروند.

در لغت پارسی دری از همه فصیح‌تر ایشانند.

چنانچه مردم قصبهٔ اهواز در لغت پهلوی فصیح‌ترین ایرانیان‌اند.^[۵]

جاحظ با وجودی که ضد شعوبیه بوده از بلاغت ایرانی و الفاظ زیبا و پرمایگی معنای در زبان فارسی سخن گفته .

توصیه کرده‌است که اگر کسی بخواهد، در فن سخنوری به درجهٔ عالی برسد باید کتاب «کاروند» پارسیان را بخواند.»^[۳]