ارسلان درگاهی در سال 1281 در تهران متولد شد. او مردی بود با ذوق، مؤدب، لطیفه‌گو، خوش محضر و دوست‌داشتنی.
از کودکی به موسیقی علاقه داشت و نزد خود سه‌تار می‌زد. در سن 15 سالگی به کلاس درس درویش‌خان راه می‌یابد و شاگرد تار او می‌شود.
اما به تدریج این ساز را کنار می‌گذارد و سه‌تار را ادامه می‌دهد.
او سرانجام نشان تبرزین را از درویش‌خان دریافت می‌کند. مرتضی نی‌داود در جایی اشاره می‌کند .
درگاهی نزد او هم کار کرده است. اگرچه آموزشش را تمام نکرده، اما آنچه را که آموخته خوب می‌نواخته است.
توجه شود که پس از اتمام دوره آموزش نزد درویش‌خان و دریافت نشان تبرزین در کلاس درس مرتضی نی‌داود حاضر می‌شود.
شاید به این دلیل کلاس ایشان را به اتمام نمی‌رساند. سرانجام در سال 1352 درگذشت.
آثار درگاهی بیشتر در مجالس خصوصی و همراه با آواز ادیب خوانساری، مرتضی محجوبی، حسن کسایی، حسین یاحقی، تاج اصفهانی و جلیل شهناز ضبط شده است. موسسه ماهور آلبوم صوتی “سه‌تار ارسلان درگاهی” را 1381 از او منتشر کرد. این آلبوم شامل چندین ضبط خصوصی از تکنوازی سه‌تار اوست از جمله در نوا، ماهور، شور، دشتی و افشاری. در آلبوم “صدسال سه‌تار” نیز اجرای ماهور از او آمده که پیش‌درآمد ماهور درویش‌خان را نواخته است. اغلب حین اجرا از آثار درویش‌خان از جمله از پیش‌درآمدها و چهارمضراب‌ها می‌نواخته است.
علاوه بر تکنوازی‌های سه‌تار در ضبط‌های خصوصی، در حدود سال 1307 چندین صفحه با آواز قمرالملوک وزیری و تار ایشان با نام هنری “امیرارسلان‌خان” ضبط شد که در آن تصنیف‌های امیرجاهد خوانده شد (جان من، در بهار امید، بیات‌ترک، ماهور، شوشتری و منصوری، ابوعطا، شور و دشتی) و این صفحات موجب شهرت او شد. همچنین با آواز تاج اصفهانی (ابوعطا و اصفهان)، آواز ادیب خوانساری (شور) و کمانچه غلامرضا سارنج آثاری ضبط کرده که در آن‌ها نیز تار نواخته است
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.