دانلود مجموعه ای بی نظیر از اجراهای خصوصی وتکنوازی و آواز استاد محمد رضا لطفی

تکنوازی آواز محمدرضا لطفی

اجرای خصوصی محمدرضا لطفی

محمدرضا لطفی (۱۷ دی ۱۳۲۵ – ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳) ردیف‌دان، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز

گایرانی بود. او نوازندهٔ برجستهٔ تار، سه‌تار و کمانچه و نیز پژوهشگر و مدرس موسیقی سنتی ایرانی بود.

او از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی ایرانی بود که با خلق آثاری چون «ایران ای سرای امید»، «کاروان شهید»،

«برادر بی‌قراره» و «عشق داند» به میان تودهٔ مردم راه یافت.

تکنوازی آواز محمدرضا لطفی

لطفی بنیان‌گذار کانون فرهنگی و هنری چاووش، گروه شیدا و مکتب‌خانه میرزا عبدالله بود و هنرمندان بسیاری

از جمله مجید درخشانی، صدیق تعریف، حمید متبسم و حسین بهروزی‌نیا را تربیت کرد. او در کنار تار و سه‌تار،

کمانچه، دف، نی و سنتور نیز می‌نواخت. او به مدت دو سال، ریاست پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران

را بر عهده داشت. تکنوازی آواز محمد رضا لطفی 

لطفی تجربه همکاری با خوانندگانی چون تاج اصفهانی، غلامحسین بنان، محمدرضا شجریان و شهرام ناظری

را داشت و همچنین خوانندگانی چون هنگامه اخوان، صدیق تعریف، محمد گلریز و محمد معتمدی،

علیرضا شاه‌محمدی و امیر اثنی‌عشری را نخستین بار او به جامعهٔ موسیقی معرفی کرد.

تکنوازی آواز محمدرضا لطفی

وی معتقد است که صدای پدرش به صدای رضاقلی‌میرزا ظِلّی شباهت داشته‌است، اما با زنگ بیشتر.

علاوه بر پدر لطفی، برادرش نیز نوازندهٔ تار بود، که هر دوی آن‌ها از طریق یکی از دوستان پدر لطفی با

این ساز آشنا شده بودند. لطفی می‌گوید با تار برادرش بزرگ شده‌است و بیشتر تحت تأثیر تارنوازی

برادرش بوده تا زندگی فرهنگی پدرش.^[۳]

لطفی در همان شهر گرگان تحصیلاتِ عمومی‌اش را گذراند و در آغازِ جوانی برای فراگیریِ ساز تار به

تهران نقل مکان کرد. او در ابتدا در کلاس‌هایِ شبانهٔ هنرستانِ موسیقی نام‌نویسی کرد، و سپس به

کلاس‌هایِ روزانه نیز راه یافت.^[۴] آشنایی لطفی با حسین علیزاده و داریوش طلایی نیز مربوط به همین ز

تکنوازی آواز محمدرضا لطفی

مان (سال اول حضورش در هنرستان موسیقی) می‌باشد.^[۵] او به مدت پنج سال در کلاس‌های آزادِ هنرستان

موسیقی به آموختن موسیقی نزد اشخاصی چون علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی پرداخت.^[۶] لطفی

در دورهٔ هنرستان به دعوتِ حسین دهلوی به ارکستر صبا رفت و به عنوان نوازندهٔ تار مشغول به کار شد^[۴]

تکنوازی آواز محمدرضا لطفی

و در سال ۱۳۴۳ جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز کسب کرد.^[۶] او پس از راه‌یابی به دانشگاه،

در سال تحصیلی ۱۳۵۲–۱۳۵۳ زیر نظر محمد تقی مسعودیه، و با رسالهٔ موسیقیِ آوازیِ ایران — مکتب

اصفهان و تبریز موفق به دریافت مدرک کارشناسی از دانشکده هنرهای زیبای تهران شد و در همان‌جا

تکنوازی آواز محمدرضا لطفی

شروع به تدریس کرد.^[۷] در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد، و به مدت یک

سال و نیم مدیر گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود تا اینکه در نهایت از این

سمت استعفا کرد.^[۸]