دانلود نسخه خطی (رساله در در باب موسیقی و شعر ) قرن ۱۳ ه ق

رساله موسیقی -زبان اثر: فارسی
عنوان و نام پديدآور: موسیقی ، نگارنده ناشناس
تاریخ کتابت: قرن۱۳ .
برگرفته از شیوه نگارش موسیقی قرن ۷و ۸ ه.ق

رساله  موسیقی نامی که در آن زمان هنوز معنی الگوهای ملودیک خود را بدست نیاورده بود.

البته شناخت او از هفده فاصله درون اکتاو تمامی آنچه را که می‌شد در یک ملودی مشابه انجام داد، در بر نمی‌گرفت.

او همچنین متذکر شد که شش مد فرعی نیز وجود دارد که اصلیت ایرانی داشته و آوازات خوانده می‌شدند.

بسیاری از محققان بر این باورند که صفی‌الدین ارموی به عنوان بنیان‌گذار و یا سامان‌دهنده مکتب منتظمیه، نظم نوینی را در مبانی نظری موسیقی سرزمین‌های اسلامی به‌ویژه خاور میانه بنیاد نهاد. (مقدمه الادوار ص ۱۹)

رساله موسیقی

در ایران، موسیقی و جشن جزیی جدایی ناپذیر از یکدیگر بوده است .که همواره به شکلی از مطربی، معمولاً توسط یک نوازنده در مناسبت های شاد اجرا می شد. گرچه در گذشته واژهٔ مطرب برای همهٔ نوازندگان بدون در نظر گرفتن جایگاه و تفاوت های نوازندگی آنان کاربرد داشت.  بنا بر اطلاعاتی که از طریق سفرنامه های اروپاییان برجای مانده است.مطرب ها و گونهٔ موسیقی آنها از دورهٔ صفویه و به ویژه اواخر آن به تدریج رو به کاهش نهاد. با وجودِ اینکه سلسلهٔ زند و دربار صفوی علاقه وافری به مطرب ها داشتند. اما این امر برای هنر موسیقی در آن زمان بسیار مضر بود. با این حال، در دورهٔ قاجارفعالیت مطرب ها به علت گسترش و توسعه هنر/ موسیقی  محدودتر شد. پس از آن، در دورهٔ پهلوی، به علت ظهور و رواج موسیقی غربی و انطباق هر چه بیشتر سبک های مدرن با مراسم و جشن ها، مطرب ها به حاشیه رانده شدند و بیشتر مورد استقبال و توجه طبقات سنتی تر جامعه قرار گرفتند. پس از انقلاب اسلامی، آن ها با مخالفت بیشتری رو به رو شدند و اینگونه به نظر می رسید که گویا پس از آن برای همیشه محو و ناپدید شدند.