شاه عباس صفوی توضیح کتاب: «عباسمیرزا»، فرزند سلطان محمد میرزا، پسر بزرگ شاه طهماسب اول و نوادۀ
شاه اسماعیل اول، سرسلسله خاندان صفوی است. نسب شاه اسماعیل، از جانب پدر، پس سعید قانعی
از پنج پشت، به عارف معروف، شیخ صفیالدین اسحق اردبیلی میرسد و به همین سبب نیز
پادشاهان این سلسله، خود را «صفوی» نامیدهاند. شاهعباس، در دوران سلطنت، در سادگی لباس،
با مردم عادی و روستاییان فرقی نداشت و در تاریخ ساخت و سازهای بسیار و آبادیهای فراوانی به
نام وی ثبت شده است. کتاب حاضر، شرح کامل فعالیتهای وی در دوران سلطنت و اتفاقهای آن زمان است.
شاه عباس صفوی، پنجمین پادشاه سلسله صفویان که با روی کار آمدن عصری جدید را در تاریخ این سرزمین
رقم زدند و تا حدودی آرامش و امنیت را برای مردم به ارمغان آوردند نگارش شده است. شاه عباس یکی از
بزرگ ترین پادشاهان این سلسله است که دوره ی سلطنت او یکی از مهم ترین اوقات تاریخ کشورمان است
و در این کتاب از وقایع رخ داده در زمان او، جنگ ها و اقدامات صورت گرفته در آن دوران سخن گفته شده و
مروری کوتاه بر پادشاهان پیش و پس از او شکل گرفته است. فروشگاه رهاوی
شاه عباس صفوی
شاه عباس را مردم ایران معمولا شاه می خواندند، ولی نویسندگان و مورخان زمان او را ابوالمظفر شاه عباس
و گاه حضرت اعلی شاهی ظل الهی و تاریخ نویسان بعد از او حضرت خاقان گیتی ستان ابوالبقا شاه عباس
صفوی موسوی حسینی بهادر خان خوانده اند. سلاطین عثمانی او را در نامه ها و مکاتبان رسمی معمولا
شاه عباس و گاه شیخ اوغلی یعنی شیخ زاده خطاب می کردند و خطاب دوم ظاهرا خالی از کنایتی سعید قانعی
نبوده است. در نامه هائی که از سلاطین عثمانی به شاه عباس در دست است، عناوین و القاب و تعارفاتی
از این گونه دیده می شود: «حارس ممالک فارس و عراق، فارس مسالک و داد و وفاق، غارس نهال حسن
اتفاق، ممارس مراسم طیب اعراق، رایت افراز خطه اقبال، دولت افروز حیطه اجلال، تخت نشین گزین ملک
ایران، فرمانفرمای دلیران، احب و اعز جیران، نظم: حاکم ملک عجم، مالک اورنگ جم، لایق احسان جم،
شاه فریدون حشم. موسس اساس استیناس، شهامت لباس سعادت اقتباس، هم نام اکرم اعمام
سیدالناس شاه عباس، حق نگهداردش ز بیم و هراس…» شاه عباس صفوی
پادشاهان هندوستان نیز در نامه های خود او را: «پادشاه فریدون فرجم اقتدار و خسرو دارا رای کسری
شعار، سکندر طالع جمشید سریر، کیکاوس کیاست کیخسرو نظیر، دیباچه قانون مروت، به در آسمان شاه عباس صفوی
فتوت، طراوت بخش بوستان شهریاری، نظارت افزای گلشن کامگاری، برجیس مرتبت ثریا مقام…» می خواندند…
… ولی شاه عباس از این گونه القاب و عناوین تملق آمیز بی معنی بیزار بود و خود را در کمال سادگی
بنده شاه ولایت عباس یا کلب آستان علی می خواند و همین دو عنوان را بر مهر رسمی خود نیز نقش کرده بود.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.