دانلود تار دوره قاجار (بخش اول)

تار دوره قاجار

1-تار میرزا حسیتقلی (دستگاه شور)

2- میرزا اسداله خان اتابکی (دستگاه شور)

3-تمیرزا غلامرضا شیرازی (دستگاه شور)

4-میرزا غلامرضا شیرازی (دستگاه شور-گوشه ی گریلی)

5- غلامحسین درویش (دستگاه شور)

6-غلامحسین درویش  (دستگاه شور  ،آواز ابوعطاء)

7-میرزا حسینقلی (دستگاه شور  ،آواز ابوعطاء)

8- تار میرزا حسینقلی (دستگاه شور  ،آواز دشتی)

9-اسماعیل ساقی (دستگاه شور  ،آواز دشتی)

10- غلامحسین درویش (آواز دشتی)

11-میرزا حسینقلی (آواز افشاری) تار دوره قاجار

جناب دماوندی ، آواز

12-میرزا غلامرضا شیرازی (دستگاه شور  ، آواز افشاری )

محمد خان ، آواز

13- میرزا غلامرضا شیرازی (آواز افشاری)

محمد خان ، آواز تار دوره قاجار

14- غلامحسین درویش (دستگاه شور  ،آواز افشاری)

15-اسماعیل ساقی (آواز بیات ترک)

16-تار اسماعیل ساقی (آواز بیات ترک)

17-غلامحسین درویش (آواز بیات ترک)

18-میرزا غلامرضا شیرازی (امیری با تصنیف)

19-میرزا حسینقلی (آواز بیات کرد)

سید احمد خان ، آواز

تار دوره قاجار

دورهٔ قاجاریه با ورود دوربین عکاسی به ایران (در زمان ناصرالدین شاه) و نیز با ورود صفحهٔ گرامافون به ایران (در سال ۱۲۸۴ ه‍.ق)

همزمان شد.از همین رو تصاویر و صفحه‌های ضبط‌شده از این دوران به درک موسیقی این دوران کمک می‌کند.^[۵] یکی دیگر از تحولات

مهم در زمان حکومت ناصرالدین شاه، تأسیس دارالفنون توسط امیرکبیر در ۱۲۳۰ ه‍.خ (۱۸۵۱ م.) بود. در سال ۱۲۴۷ ه‍.خ شعبهٔ

«موزیک نظام» دارالفنون نیز تشکیل شد که مختص موسیقی نظامی بود؛ تشکیل این نهاد آموزش موسیقی، نقطهٔ عطفی در تاریخ

موسیقی دورهٔ قاجار دانسته می‌شود. به دنبال تشکیل این شعبهٔ دارالفنون، ابتدا دو کارشناس موسیقی نظامی به نام‌های بوسکه

و رویون از پاریس به تهران آمدند اما بوسکه پس از یکسال ایران را ترک کرد و رویون نیز دو سال پس از آن (در ۱۲۸۴ ه‍.ق معادل ۱۸۶۸ م.)

، به دلیل عدم موفقیت در کار خود از ایران رفت.^[۶] در همان سال آلفرد ژان باتیست لومر موسیقی‌دان نظامی فرانسوی

تار دوره قاجار

(معروف به موسیو لومر) به ایران آمد تا به دانشجویان موسیقی غربی را آموزش بدهد. لومر در مدت ۱۷ سالی که در ایران بود،

نت‌نویسی به شیوهٔ رایج امروزی را به این دانشجویان آموزش داد و آنان را با مفاهیم موسیقی کلاسیک غربی و تئوری موسیقی

 آشنا کرد. در سال ۱۳۰۲ ه‍.خ (دو سال پیش از پایان دورهٔ قاجاریه)، مدرسه عالی موسیقی تشکیل شد و کلوپ موزیکال به همت

 علینقی وزیری تأسیس گردید. از آن زمان تا سال ۱۳۰۴ ه‍.خ، چهار ارکستر منتظم در تهران تشکیل شدند که (به ترتیب تقدم زمانی)

عبارت بودند از: ارکستر نظام، ارکستر مدرسه دارالفنون، ارکستر سلطنتی، و ارکستر مدرسه عالی موسیقی. همزمان، فراگیری موسیقی

تار دوره قاجار

نیز رواج یافت، که وفور تبلیغات خرید و فروش سازهای موسیقی در جراید آن زمان، گواهی بر این امر است. به دلیل گسترش موسیقی

کلاسیک، موسیقی مطربی محدودتر شد و مخاطبین اصلی آن به محافل خصوصی (همچون عروسی، جشن ختنه‌سوران، و شب‌نشینی‌ها)

محدود گردید. در این دوره همچنین انواعی از هنرهای نمایشی نظیر روحوضی، تعزیه و شبیه‌خوانی رواج یافتند که غالباً با موسیقی همراه

تار دوره قاجار

بودند.^[۷]