دانلود کتاب نصایح نامچه

نصایح نامچه امیر عبدالرحمان خان

یاد داشتهای  امیر عبالرحمن خان پادشاه افغانستان

گرد آورنده :   سارجن میجر ، میر محمد عظیم خان

چاپ کابل – دارالسلطنه

امیر عبدالرحمن خان، سومین پسر محمدافضل خان، نوهٔ امیر دوست‌محمد خان، امیر افغانستان (حکومت:۱۳۱۸–

۱۲۹۷ق) (۱۲۸۰–۱۲۵۹ش) (۱۸۸۰–۱۹۰۱م) از دودمان بارکزی که در سال ۱۲۵۵ق/۱۸۴۰م زاده شد.

او در زمان زمامداری پدرش به‌عنوان فرماندار قطغن و بدخشان ایفای وظیفه می‌کرد.

او با عمویش، شیرعلی خان جنگید و پس از شکست به بخارا فرار نمود.

عبدالرحمن در ۱۲۸۲ق/۱۸۶۶م به افغانستان بازگشت و شیرعلی ‌خان را شکست داده، پدرش محمد افضل خان را بر تخت

سلطنت نشاند.

پس از سه سال شیرعلی خان بار دوم قدرت را به‌دست گرفت و عبدالرحمن پا به فرار گذاشت.

پس از مرگ شیرعلی در سال ۱۲۵۸ش/۱۸۸۰م، عبدالرحمن با پذیرش شرایط و درخواست‌های بریتانیا، اداره کابل را در

دست گرفت.

او ابتدا قندهار و هرات را از یعقوب خان، فرزند و جانشین شیرعلی گرفت

و سال بعد ناحیه ترکستان، شامل ولایت‌های بلخ، فاریاب، جوزجان و تخار را تصرف کرد.

سپس عبدالرحمن متوجه هزاره‌ها شد و از آنان درخواست پذیرش حاکمیتش و دادن مالیات کرد.

با اذیت و آزار مأموران عبدالرحمن در هزاره‌جات و خودداری هزاره‌ها از مالیات و پس از بازداشت،

تبعید و اعدام تعدادی از افراد بانفوذ هزاره، آنان علیه عبدالرحمن اعلام جنگ کردند.

عبدالرحمن در سالهای ۱۳۰۸ تا ۱۳۱۰ق با کمک از برخی اقوام غیر هزاره، اعلام تکفیر و جهاد علیه آنان، قدرت هزاره‌ها را

در هم شکست

و ساختار اجتماعی و اقتصادی آنان را ویران ساخت.

او سپس در قرارداد با بریتانیا، خط دیورند را بعنوان مرز بین افغانستان و هند بریتانیا در سال ۱۲۷۱ش/۱۳۱۰ق/۱۸۹۳م به

رسمیت شناخت.

پس از چندی بر ضد کافرستان (نورستان امروزی که در آنزمان مسلمان نبودند) لشکر کشی نمود و آنها را جبرا به

پذیرفتن دین اسلام وادشت.

نسل‌کشی هزاره‌ها یا اقدام به نابودی کامل یک طایفه بزرگ از ساکنان بومی افغانستان که منجر به از دست رفتن بیشتر

از شصت درصد این طایفه شد، جنبه‌های منفی وی است. نصایح نامچه امیر عبدالرحمان خان

نسل‌کشی

عبدالرحمن دستور قتل‌عام تمام هزاره‌های افغانستان را صادر کرد. نصایح نامچه امیر عبدالرحمان خان

پیش از قتل‌عام، ۶۰۰٬۰۰۰ خانوار مردم هزاره در افغانستان زندگی می‌کردند.^[۱]

عبدالرحمن بیش از ۴۰۲٬۰۰۰ (۶۷٪) خانواده مردمان هزاره را بین سال‌های ۱۸۹۳ تا ۱۹۰۰ کشت^[۲] و از سرهای شان

کله‌منار درست کرد که بزرگ‌ترین نسل‌کشی قرن نوزدهم به‌شمار می‌رود.^[۳]

مرگ 

عبدالرحمن در سال ۱۹۰۱ در باغ بالای کابل درگذشت و جسد او نیز در آنجا دفن گردید.